สุภาษิตสอนหญิง - สุนทรภู่
จงปฎิบัติ สามี เป็นที่รัก
สามิภักดิ์ โดยเที่ยง ไม่เดียงสา
มิให้เคือง ขืนขัด เรื่องอัชฌา
ถึงเวลา ยามนอน ผ่อนเอาใจ
ก้มกราบบาท สามี เป็นที่ยิ่ง
สรรพสิ่ง ชอบ ประกอบให้
ตื่นก่อน นอนหลัง ระวังระไว
ตักน้ำไว้ คอยท่า ให้สามี
จะได้ชำระ พักตรา เพลาเช้า
นวลเจ้า จำไว้ เป็นศักดิ์ศรี
หาหมาก พันพลู บุหรีดี
การกิน นอนนั้น เป็นการใหญ่
ระวังระไว อย่าให้ ทำเมินเฉย
ของคาวหวาน เป็นการ ของทรามเชย
อย่าละเลย ไว้ใจ ให้ใครทำ
เป็นสตรี ย่อมมี มารยาท
จะทำการ ก็สะอาด ไม่ผลีผลาม
สิ่งใดดี ที่ไหน สนใจจำ
ปากคำ ไม่กระเดื่อง ให้เคืองใจ
จัดแจงการ บ้านเรือน ดูรอบคอบ
ถึงทำชอบ ผัวว่าชั่ว ก็นิ่งได้
รักษาตัว กลัวผิด ระวังระไว
ตั้งจิต คิดไว้ ให้คนชม
บาลีว่า หญิงดี มีสี่อย่าง
ไม่อำพราง ย่อมตรัส บริหาร
สำแดงไว้ ให้เห็น เป็นประธาน
จึงพิจารณ์ ตามพระ พุทธาธิบาย
หญิงเหล่าหนึ่ง เรียกว่า มาตาภริยา
เสน่หา ในสามี ไม่เหือดหาย
ปฎิบัติ เช้าเย็น ไม่เว้นวาย
มิไข้หน่าย ในการ บำรุงบำเรอ
มารดารัก บุตรนั้น ฉันใด
เอาใจใส่ มิได้ แต่งเสนอ
รักสนิท จิตสมัคร สามีเธอ
เทียบเสมอ เพียงบุตร ในอุทร
ภคินี ภรรยา นั้นพวกหนึ่ง
เร่งรำพึง คิดคร่ำ คำที่สอน
รักสามี เหมือนพี่ ร่วมมารดา
โอนอ่อน คำนับน้อม ยอมยำเกรง
ทาสี ภรรยา พวกหนึ่งเล่า
ท่านชักเอา มาเปรียบ เทียบเหมาะเหม็ง
รักสามี เหมือนนายเงิน ของตนเอง
ต้องยำเกรง เช้าเย็น เป็นนิรันดร์
สหายิกา ภรรยา ครบสี่
รักสามี ดังสหาย ผ่อนผายผัน
สงวนอารมณ์ มิได้ ข่มขี่กัน
สู้อดกลั้น จริงจริง ทุกสิ่งเจียว
สุภาษิตสอนหญิง - สุนทรภู่
