นิสัยของมนุษย์ - หลวงพ่อทูล ขิปปปัญโญ
นิสัยของมนุษย์เราในโลกนี้ที่เหมือนกัน นั้นคือความอยาก
และความชอบใจ เป็นต้นเหตุที่จะได้สร้างกรรมให้แก่ตัวเอง
อยากในสิ่งใดชอบใจในสิ่งใด จะต้องทำ ตามใจตัวเอง ถ้าทำอะไร
ตามความอยากทำอะไรตามความชอบใจ โดยไม่ได้ใช้ ปัญญาพิจารณาก่อน
จะเป็นการทำที่ผิดมากกว่าถูก แม้การพูดก็เช่นกัน ถ้าพูด ตามใจโดยไม่ได้ใช้
ปัญญาพิจารณาก่อน การพูดผิดจะมีมากกว่าพูดถูก ตลอด ความเห็นความเข้าใจ
ถ้าไม่ได้ใช้ปัญญาพิจารณาก่อน ความเห็นความเข้าใจจะ เป็นความเห็นผิด
ความเข้าใจผิดไปโดยไม่รู้ตัว เมื่อมีความเห็นผิดก็จะเกิดความเข้า ใจผิด
เมื่อเกิดความเข้าใจผิด ก็จะเกิดการพูดผิด และการทำผิดเชื่อมโยงต่อกันจึง
เรียกว่า กายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม
คำว่า กรรม ก็แบ่งออกเป็นสองประเภท เรียกว่า
สุจริตและทุจริต เช่นทำสุจริตและทำทุจริต พูดสุจริตและพูดทุจริต
ความเห็นสุจริตและความเห็นทุจริต จึงเป็นสัมมาทิฏฐิ ความเห็นชอบ
มิจฉาทิฏฐิ ความเห็นผิด ความเห็นชอบและความเห็นผิดนี้เอง
จึงเป็นฐานใหญ่ ให้เกิดการทำกรรม การทำกรรมดีหรือกรรมที่ไม่ดี
ก็ขึ้นอยู่กับความเห็นนี้ทั้งนั้น ฉะนั้นการท่องเที่ยวในวัฏจักรก็เนื่องจาก
ความเห็น เป็นตัวสนับสนุนที่สำคัญ เพราะเป็นสื่อสายสัมพันธ์เชื่อมโยง
ต่อกรรมทั้งปวง ถ้ามีความเห็นชอบเป็นธรรม ก็จะเป็นฐานให้สร้างแต่กรรมดี
ถ้ามีความเห็นผิด ก็จะเป็นฐานให้สร้างกรรมชั่ว จะเป็นกรรมดีและกรรมชั่ว
ก็ต้องท่องเที่ยวอยู่ในวัฏฏะนี้ด้วยกัน แต่ก็เที่ยวใน ลักษณะมีความสุข
และมีความทุกข์ต่างกัน
ฉะนั้นการท่องเที่ยวของจิตวิญญาณ จะเป็นในลักษณะล้มลุกคลุกคลาน
เรื่อยไป บางชาติอาจไปสู่อบายภูมิ มี นรก เปรต สัตว์ดิรัจฉาน
หรือเป็นมนุษย์ที่วิกลจริต เป็นบ้าใบ้เสียสติ
หรือรูปร่าง ลักษณะไม่สมบูรณ์เหมือนมนุษย์ทั่วไป
นิสัยของมนุษย์ - หลวงพ่อทูล ขิปปปัญโญ
