*รวมคติธรรม* - หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน

[ยาใจ]

เรื่อง "จิตอิ่มตัวแล้วพอหมด"

จิตพอแล้วสบายหมด อยู่ไหนสบาย
ถ้าจิตไม่พอขึ้นหอปราสาทก็ไปครวญครางบนหอปราสาทนู่นแหละ
มันสำคัญอยู่ที่ใจ ถ้าใจสะดวกสบายแล้วเย็นไปหมด
ถ้าใจร้อนเสียอย่างเดียวร้อนเป็นฟืนเป็นไฟไปหมด

ความทุกข์ความสุขมารวมอยู่ที่ใจ
สามโลกธาตุไม่มีที่ใดเป็นที่เก็บความสุข
และความทุกข์นอกจากใจดวงเดียวนี้เท่านั้น

[ยาใจ]

เรื่อง " เอาธรรมระงับความดีดดิ้นของจิต"

ให้พากันภาวนา อยู่ทีไหนสงบใจด้วยธรรมๆ
พุทโธ ธัมโม สังโฆ ให้ติดกับใจ ใจจะสว่างไสวเย็น
โธ่... ใจถ้าได้ธรรมเข้าสวมแล้วธรรมกับใจเป็นอันเดียวกันแล้วสว่างจ้าตลอด
ไม่มีอะไรจะสว่างจ้ายิ่งกว่าใจกับธรรมเป็นอันเดียวกัน
ดวงธรรมดวงใจอันเดียวกันสว่างจ้า เป็นอย่างนั้นละ


ให้พากันอบรมธรรมให้พอใจนะ ให้พอใจ
ธรรมเข้าสู่ใจแล้วพอ ถ้ากิเลสเข้าสู่ใจไม่มีคำว่าพอ
ตายแล้วเกิด เกิดแล้วตาย จมเท่าไรก็ไม่พอ
เรื่องของกิเลสไม่มีคำว่าพอ เรื่องของธรรมแล้วพอเป็นลำดับๆ ๆ
พอสุดยอด ถึงขั้นที่ว่าธรรมธาตุ การบำเพ็ญธรรมใจเราถึงธรรมธาตุ
เรียกว่าถึงนิพพานเที่ยง
นิพพานเที่ยงกับธรรมธาตุอันเดียวกัน
ถึงนี้แล้วพอ พอตลอดตั้งกัปตั้งกัลป์นิพพานเที่ยง
พากันจำเอานะ

[ยาใจ]

เรื่อง "การสร้างบุญเมื่อพอแล้วพอที่ใจ"

นี่ละการสร้างบุญสร้างกุศลเมื่อพอแล้วมาพอที่ใจนะ
เพราะใจเป็นดวงแสวงหาเสาะๆ อยู่อย่างนั้นตลอด
พอใจพอความดีทั้งหลายแล้วปล่อยหมดโดยสิ้นเชิง
ให้พากันสร้างนะความดี มีวันเต็มวันพอได้
ถ้าสร้างแต่กิเลสแล้วไม่มีวันพอ เดินไปตามถนนหนทางก็เห็น
ไปที่ไหนหรูหราฟู่ฟ่า เวลาตายแล้วก็ทิ้งเกลื่อน
ไม่เห็นมีอะไรติดเนื้อติดตัวไป

ถ้าเป็นฝ่ายสร้างเป็นกุศลแล้ว ตายแล้วติดไปเลย ติดเจ้าของไปเลย
ถ้าเป็นเรื่องของโลกๆ สร้างด้วยความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม
ให้เขายกยอปอปั้นอย่างนี้แล้วก็เป็นโมฆะไม่เกิดประโยชน์อะไร
สร้างให้เป็นบุญเป็นกุศลจริงๆ
ได้พอแล้วพอ ไม่เอาอะไรแหละ

[ยาใจ]

เรื่อง "ความสุขอันแท้จริง"

ต้นไม้ ภูเขา ดิน ฟ้า อากาศ หรือฟ้าแดด ดิน ลม
ที่ไหนเป็นกิเลสและเป็นธรรม
สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่กิเลสไม่ใช่ธรรม ธรรมแท้มีอยู่ที่จิตใจ เกิดขึ้นจากจิตใจ
กิเลสแท้ก็เกิดขึ้นจากจิตใจของเรานั้นแหละแต่ละคนๆ
มีกิเลสและธรรมเกิดอยู่ด้วยกัน


-----------------------------------------------------------------------
ที่มา : หนังสือ " พอ"