☆ เว้นวรรคชีวิต ☆ - พระธรรมพัชรญาณมุนี วิ. (พระอาจารย์ชยสาโร)

[ยาใจ]

☆ คนที่ประสบความสำเร็จทางโลก
หรือมีความฉลาดหรือมีไอคิวสูง
แต่ไม่เคยสนใจการปฏิบัติธรรม
มีจำนวนไม่น้อยเลย ซึ่งอาจจะเป็นด้วย
เหตุผลหลายประการ ที่พบบ่อย ๆ
และมีกล่าวถึงในพระไตรปิฎกคือ
ผู้ที่มีความคิดความเห็น
มีทฤษฎี มีปรัชญาต่าง ๆ
ที่เรารวมเรียกว่า “มิจฉาทิฏฐิ”
จึงปฏิเสธ ไม่เห็นประโยชน์ของการปฏิบัติธรรม

หรือเห็นว่าการปฏิบัติธรรมเป็นเรื่องว่างเปล่า
การบรรลุมรรคผลนิพพานไม่มีจริง เป็นต้น


☆ ตราบใดที่เรามีความคิดผิดหรือความเชื่อที่ผิด
โอกาสที่เราจะหันมาปฏิบัติธรรมจะน้อย
เพราะไม่รู้จะปฏิบัติไปทำไม หากเราถือว่า
ทุกสิ่งทุกอย่างถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าแล้ว
เป็นชะตากรรม แล้วจะไปฝึกจิตใจทำไม

☆ เพราะจะฝึกหรือไม่ฝึกก็เหมือนกัน
หากทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตาม
ความปรารถนาความต้องการ
หรือเป็นแผนการของสิ่งศักดิ์สิทธิ์
เราจะพยายามละบาป บำเพ็ญกุศล
ชำระจิตใจของตนเพื่ออะไร

เพราะจะทำหรือไม่ทำก็พอกันใช่ไหม


☆ แต่พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า
มนุษย์เรามีคุณสมบัติพิเศษ
ในการที่เราสามารถเปลี่ยนตัวเองได้

แต่หากเราไม่ปฏิบัติธรรมเลย
มันก็ย่อมใช่ที่ชีวิตของเรา
จะถูกกำหนดด้วยสิ่งแวดล้อมบ้าง
ด้วยกรรมเก่าบ้าง ด้วยอดีตบ้าง

☆ มนุษย์ที่ไม่ปฏิบัติธรรม
เป็นเหยื่อของสิ่งที่มีอยู่แล้ว
แต่มนุษย์ไม่จำเป็นต้องเป็นเหยื่อ
มนุษย์สามารถเข้าถึงความเป็นอิสระ
ได้ด้วยการฝึกตนด้วยการฝึกกาย ฝึกวาจา ฝึกใจ


☆   เหตุผลที่สองของการไม่ปฏิบัติธรรม
ที่กล่าวถึงบ่อยในพระไตรปิฎกเหมือนกัน
คือเรื่องกาม เพราะเรามีความต้องการในกาม
ถือว่ากามเป็นที่พึ่ง เป็นสิ่งที่ทำให้มีชีวิตชีวา
มีความสดชื่น มีความเบิกบาน

☆ หากเราไปฝืน ไปละนั่นละนี่
ชีวิตก็ไม่น่าจะมีความสุขได้
คนก็เลยเสียดายรูปเสียงกลิ่นรส
ทั้ง ๆ ที่พออายุมากแล้ว สิ่งเหล่านั้น
จะไม่สามารถเป็นที่พอใจหรือตอบสนอง
ความต้องการไม่ได้เหมือนแต่ก่อน

ในที่สุดก็ต้องพลัดพรากอยู่ดี
ต้องตายจากมันอยู่ดี


☆ คนบางคนแค่ฟังเรื่องเกิดแก่เจ็บตาย
เรื่องความพลัดพราก ก็เพียงพอแล้ว
ที่จะหันมาสนใจการปฏิบัติธรรม

แต่มีอีกหลายคน
ที่จะต้องเกิดเรื่องแบบนี้
กับคนที่รู้จักเป็นการส่วนตัว

☆ แล้วก็ยังมีอีกหลายคน
หรือคนส่วนมากที่ยังไม่รู้สึก
จนกระทั่งเป็นเรื่องของคนรัก
คนที่เรามีความผูกพัน มีความพลัดพราก
หรือคนที่เรารักเจ็บไข้ได้ป่วยทรมาน

☆ ยังมีอีกหลายคน
ที่ถึงแม้จะเป็นคนรอบข้าง
หรือคนที่รักประสบกับความทุกข์หรือตาย
ก็ยังไม่คิดสนใจที่จะปฏิบัติธรรมก็มี

จนกระทั่งเป็นเรื่องของตัวเอง
แต่พอเป็นเรื่องของตัวเอง
บางทีมันก็สายเสียแล้ว

☆ เพราะว่าในแต่ละวันนี่
มันไม่ใช่ว่าเรามีโอกาสที่จะเลือก
ระหว่างปฏิบัติธรรมและยังไม่ปฏิบัติธรรม

☆ ชีวิตของเรามีกุศลธรรมกับอกุศลธรรม
หากเราไม่มุ่งสร้างกุศลธรรม
เราก็สะสมอกุศลธรรม
หากเราไม่ปฏิบัติธรรม
เราก็ปฏิบัติสิ่งที่ตรงข้าม คือ อธรรม


☆ เว้นวรรคชีวิต ☆
พระธรรมพัชรญาณมุนี วิ.
(พระอาจารย์ชยสาโร)
บ้านบุญ ๒๑ พฤษภาคม ๒๕๖๖


คลิกชม VDO ได้ที่ ===> https://www.youtube.com/watch?v=wvuEvmYxd3g



☆ ☆ ☆ ☆ ---------☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆

ขอบคุณข้อมูลจาก Facebook Achara Klinsuwan
https://web.facebook.com/acharaklinsuwan

[ยาใจ]

❁ การปฏิบัติธรรมเป็นเรื่องของการหยุดพัก
หากเทียบกับภาษา ก็เป็นการเว้นวรรค

❁ ชีวิตของเรานี่ หากไม่ปฏิบัติธรรม
ก็เหมือนกับเป็นบทความหรือหนังสือ
ที่ไม่เว้นวรรคเลย มันไม่มีที่หายใจ
ไม่มีที่หยุด ไม่มีที่สังเกต ไม่มีการปรับ
นิสัยใจคอที่เริ่มเสื่อมเริ่มเสีย

❁ เพราะฉะนั้น เราต้องหยุด
แล้วถามว่า เรากำลังทำอะไรอยู่
ชีวิตวันหนึ่งล่วงไป ๆ เรากำลังทำอะไรอยู่
นี่คือจุดเริ่มต้นของการปฏิบัติธรรม



❁ เว้นวรรคชีวิต ❁
พระธรรมพัชรญาณมุนี วิ.
(พระอาจารย์ชยสาโร)
บ้านบุญ ๒๑ พฤษภาคม ๒๕๖๖