พุทธศาสนสุภาษิต - 1
หมวด 1 หมวดธรรมเบื้องต้น
1 - ตนเป็นที่พึ่งของตน
2 - ปัญญาย่อมประเสริฐกว่าทรัพย์
3 - คนขยัน ย่อมหาทรัพย์ได้
4 - คนโง่ คนพาล ไม่ควรเป็นผู้นำ
5 - ชนะตนนั่นแหละประเสริฐกว่า
6 - พูดอย่างไร ทำได้อย่างนั้น
7 - คำจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
8 - การกู้หนี้ เป็นทุกข์ในโลก
9 - บัณฑิตย่อมฝึกตน
10 - ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก
11 - จงเตือนตน ด้วยตนเอง
12 - ความสุขอื่น ยิ่งกว่าความสงบไม่มี
13 - บิดามารดา เป็นบูรพาจารย์ของบุตร
14 - คนเห็นแก่ตัว เป็นคนสกปรก
15 - ความมีสติป้องกันความเลวร้ายได้
16 - คนโกรธย่อมฆ่าได้แม้มารดาของตน
17 - ฟังด้วยดี ย่อมได้ปัญญา
18 - เมื่อคบคนดีกว่าตน ตนเองก็ดีขึ้นมาทันที
19 - อยู่ร่วมกับคนชั่ว ย่อมมีแต่ความทุกข์
20 - คนเกียจคร้าน ย่อมไม่พบความสุข
21 - สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
22 - ความเป็นเพื่อนไม่มีในคนพาล
23 - ผู้ฝึกตนได้เป็นผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์
24 - พึงชนะคนโกรธ ด้วยความไม่โกรธ
25 - วาจาของคน ย่อมส่องเห็นน้ำใจ
26 - ปราชญ์ว่า มีชีวิตอยู่ด้วยปัญญาประเสริฐที่สุด
27 - ความประมาท เป็นทางแห่งความตาย
28 - ผู้ให้ย่อมผูกมิตรไว้ได้
29 - ถ้าจะทำ ก็ควรทำให้จริง
30 - ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
31 - ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม
32 - ความชั่วเมื่อทำแล้ว ย่อมเดือนร้อนภายหลัง
33 - คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร
34 - บิดามารดาเป็นพรหมของบุตร
35 - คบคนดี ย่อมเจริญขึ้น
36 - ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้
37 - ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี
38 - ความพร้อมเพรียงของหมู่คณะย่อมนำสุขมาให้
39 - การไม่คบคนชั่วเป็นมิตร เป็นมงคลอันอุดมยิ่ง
40 - ความอดทน นำสุขมาให้
41 - กินคนเดียว ย่อมไม่ได้ความสุข
42 - เมตตา เป็นเครื่องค้ำจุนโลก (กรมพระยาวชิรญาณวโรรส)
43 - พึงสละทรัพย์ เพื่อรักษาอวัยวะ พึงสละอวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต
พึ่งสละทั้งทรัพย์ อวัยวะ และ ชีวิต เพื่อรักษาธรรม (ความถูกต้อง)
พุทธศาสนสุภาษิต - 1
หมวด 1 หมวดธรรมเบื้องต้น
