* รวม * คติธรรม - คำกลอน โดย อาจารย์ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง

[ยาใจ]

กระจกส่องใจ

กระจกเงา...ส่องได้...แต่ร่างกาย
ส่วนจิตใจ...ใช้สิ่งใด...ไปส่องหนา
ใช้สติ...ใช้สมาธิ...ใช้ปัญญา
ส่องเห็นว่า...ไม่มีเรา...ในตัวตน

อันตัวเรา...แท้จริง...ไม่มีหรอก
มายาหลอก...ว่าเป็นเรา...ให้สับสน
เพียงขันธ์ห้า...หลอกให้หลง...ว่าเป็นตน
จึงสับสน...ยึดเป็นตน...จนทุกข์ใจ

ใช้กระจก...ชื่อสติ...สัมปชัญญะ
จึงจะละ...ความเห็นผิด...เป็นตนได้
ไม่เห็นผิด...ไม่ยึดติด...หมดพิษภัย
ส่องเห็นได้...ทุกข์นั้นมี...ไม่มีตน

เพียงแค่อ่าน...เพียงแค่จำ...ยังไม่พอ
อย่าได้รอ...ฟ้าประทาน...ดั่งฟ้าฝน
ต้องฝึกหัด...ต้องปฏิบัติ...ต้องอดทน
จึงจะพ้น...ความทุกข์ได้...ในใจเอย

ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง
๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๙


ที่มา : Facebook Theerayuth Vecharoenying
https://www.facebook.com/theerayuthv

[ยาใจ]

ไม่ยึดมั่น


ไม่ยึดมั่น...ก็ไร้สิ่ง...ต้องปล่อยวาง

จิตจึงว่าง...จากตัวตน...เป็นนี่นั่น

รู้สิ่งใด...ปล่อยวางไป...หลักสำคัญ

รู้เท่าทัน...รู้ละวาง...ว่างทุกข์เอย


ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง
๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๙



ที่มา : Facebook Theerayuth Vecharoenying
https://www.facebook.com/theerayuthv

[ยาใจ]

ปล่อยวาง

ปล่อยวาง...ไม่ใช่...ปล่อยปละละเลย
ใช่ทำเฉยเมย...ไม่สน...ไม่ทำอะไร
บ้านจะรก...สกปรก...ไม่เป็นไร
อย่างนี้ไม่ใช่...เรียกว่า...คนปล่อยวาง

ปล่อยวาง...ต้องว่าง...จากความยึดมั่น
ไม่หมายสำคัญ...ต้องวางใจ...เป็นกลาง
ทำหน้าที่...ทำเต็มที่...ทำทุกอย่าง
ทำแล้วปล่อยวาง...ว่างจาก...ตัวตน

ปล่อยวาง...ต้องวาง...ด้วยปัญญา
ไม่ไปให้ค่า...ต่อสิ่งใด...ให้สับสน
ปล่อยวาง...คือว่าง...จากตัวตน
จึงจะผ่านพ้น...จากทุกข์...ได้จริง

ปล่อยวาง...ใช่ปล่อยปละ...ละเลย
คือคำเฉลย...ให้ท่านรู้...ความจริง
มีปัญญา...หมดยึดมั่น...ในทุกสิ่ง
ทำได้จริงจริง...จึงเรียกว่า...ปล่อยวาง

คำร้อง-ทำนอง: ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง
๒ กันยายน ๒๕๕๙

[ยาใจ]

ความพอดี

ไฟเอ๋ยไฟ...ถ้ามากไป...ข้าวก็ไหม้
ไฟเอ๋ยไฟ...ถ้าน้อยไป...ก็ไม่สุก
กินมากไป...ร่างกาย...ก็เป็นทุกข์
หมดสนุก...เพราะมันจุก...ไม่พอดี

ทำสิ่งใด...มากน้อยไป...ก็ไม่เหมาะ
ทำเหมาะเจาะ...ทำพอดี...ในทุกที่
ทำอะไร...ทำสิ่งใด...ให้พอดี
ทำเต็มที่...ทำพอดี...มีสุขเอย

ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง
๕ กันยายน ๒๕๕๙

[ยาใจ]

เพียงท่องจำ

เพียงท่องจำ...คำพระธรรม...ได้มากมาย
ยังไม่ใช่...ปัญญาเรา...นะท่านเอ๋ย
ต้องฝึกหัด...ปฏิบัติ...ไม่ละเลย
ธรรมจึงเผย...ให้เห็น...เป็นปัญญา

ฟังพระธรรม...เพื่อน้อมนำ...มาฝึกจิต
ไม่เห็นผิด...คิดพูดทำ...ตามท่านหนา
กิเลสลด...หมดทุกข์ได้...ด้วยปัญญา
เมื่อรู้ค่า...อย่ารอช้า...ภาวนาเอย

ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง
๗ กันยายน ๒๕๕๙

[ยาใจ]

เดินเร็ว...เดินช้า

จะเดินเร็ว...เดินช้า

แต่ทว่า...ท่านหยุดเดิน

หากว่ามัว...หลงเพลิน

ไม่ก้าวเดิน...ไม่ถึงทาง

เดินไม่หยุด...ไม่หยุดเดิน

ไม่หลงเพลิน...ไม่หยุดย่าง

รับรองว่า...ถึงปลายทาง

ทุกก้าวย่าง...คือจุดหมาย

จะทางโลก...ทางธรรม

ก็ต้องทำ...ไม่ขาดสาย

สม่ำเสมอ...คือหัวใจ

สำเร็จได้...ถ้าเราไม่...หยุดเดิน

คำร้อง-ทำนอง: ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง
๘ กันยายน ๒๕๕๙

[ยาใจ]

รู้...หรือ...เผลอ

รู้หรือเผลอ...เหม่อลอย...คอยสังเกต

รู้ขอบเขต...ที่กายใจ...สองอย่างนี้

กายนิ่งไหว...ใจรับรู้...ดูให้ดี

เดี๋ยวจิตหนี...หลงไปคิด...คิดมากมาย

จิตหลงคิด...ชอบชัง...หรือเฉยเฉย

อย่าละเลย...ให้รู้ทัน...มันดับหาย

หมั่นฝึกรู้...หมั่นฝึกดู...ที่กายใจ

ฝึกเพียรไป...ในไม่ช้า...ได้เห็นธรรม

จะห้ามจิต...ไม่ให้คิด...นั้นไม่ได้

แต่รู้ได้...ว่าจิตคิด...หรือถลำ

จะดีชั่ว...ล้วนก่อเกิด...มาจากกรรม

ทั้งขาวดำ...ดีชั่ว...ล้วนชั่วคราว

รู้แล้ววาง...อย่าหลงชัง...อย่าหลงชอบ

ไม่ประกอบ...ก่อกรรม...เป็นเราเขา

มีปัญญา...เห็นกายใจ...ไม่ใช่เรา

ทุกข์ก็เบา...สลายหด...หมดจากใจ


ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง
๑๒ กันยายน ๒๕๕๙


ที่มา : Facebook Theerayuth Vecharoenying
https://www.facebook.com/theerayuthv

[ยาใจ]

ใจไร้บ้าน


กายมีบ้าน...มีหลังคา...มุงอาศัย

แต่จิตใจ...กลับไร้บ้าน...น่าสงสาร

จึงเร่ร่อน...ร่อนเร่...นานแสนนาน

อันธพาล...โลภโกรธหลง...คอยลงทัณฑ์

มาหาบ้าน...ให้กับใจ...กันดีไหม

ลมหายใจ...ให้เป็นบ้าน...อันสุขสันต์

กายนิ่งไหว...มีสติ...คอยรู้ทัน

สิ่งสำคัญ...อย่าให้ใจ...ไหลคิดนาน

กายกับใจ...ต้องให้อยู่...คู่กันไว้

จิตคิดไป...ให้พาจิต...กลับมาบ้าน

มารู้ลม...มารู้กาย...ให้ชำนาญ

จิตมีบ้าน...ได้อาศัย...ไม่พเนจร

จิตเฝ้ารู้...อยู่กับกาย...ไม่ใหลหลง

จิตมั่นคง...ทรงสติ...ไม่เร่ร่อน

มีสติ...มีปัญญา...ไม่อาวรณ์

ใจก็ผ่อน...ปล่อยวางได้...ไร้ทุกข์เอย

ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง
๒๒ กันยายน ๒๕๕๙


ที่มา : Facebook Theerayuth Vecharoenying
https://www.facebook.com/theerayuthv

[ยาใจ]

สวยงาม


นกสวย...เพราะ...สีขน

คนสวย...ด้วย...มีศีล

ไม้งาม...เพราะ...ปุ๋ยดิน

กิเลสสิ้น...ไม่หลงงาม...รูปนามเอย

ลุงยุทธ...สะดุดคิด



ที่มา : Facebook Theerayuth Vecharoenying
https://www.facebook.com/theerayuthv

[ยาใจ]

เจริญปัญญาหรือตัณหา


ผู้ภาวนา...เจริญปัญญา...หรือตัณหา

สังเกตหนา...เพียงสักว่ารู้...สักว่าเห็น

หรือภาวนา...อยากให้ได้...อยากมีเป็น

มองให้เห็น...ว่าสองสิ่ง...นั้นต่างกัน

เมื่อรู้ทุกข์...ต้องรู้วาง...จึงว่างทุกข์

หมดสนุก...ยึดสิ่งใด...หมดหมายมั่น

ไม่หลงรัก...ไม่หลงชัง...ทุกสิ่งอัน

หมดสำคัญ...หมดยึดมั่น...เท่านั้นพอ

ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง
๙ ตุลาคม ๒๕๕๙



ที่มา : Facebook Theerayuth Vecharoenying
https://www.facebook.com/theerayuthv

[ยาใจ]

ไม่ตำหนิ

ฝึกเมตตา...ลองฝึกไม่...ตำหนิคน

ไม่ว่าบ่น...ดูหมิ่นใคร...ให้หมองช้ำ

เขาทำผิด...ให้ตักเตือน...กันด้วยธรรม

ใจสูงต่ำ...เป็นเพราะกรรม...เขาทำมา

ไม่ตำหนิ...ไม่ดูหมิ่น...แต่กล่าวสอน

สองขั้นตอน...นั้นต่างกัน...นะท่านหนา

หากสอนได้...ให้บอกสอน...ด้วยเมตตา

ไม่ด่าว่า...ไม่ดูแคลน...ให้แค้นใจ

เมตตาธรรม...เป็นธรรม...ค้ำจุนโลก

ไม่เกิดโทษ...เป็นประโยชน์...ทั้งไกลใกล้

จะยากดี...มีจน...สักปานใด

ย่อมอยากได้...ไมตรี...ดีต่อกัน

ไม่ตำหนิ...ไม่ดูหมิ่น...หมั่นฝึกฝน

หมั่นฝึกตน...จะคลายทุกข์...พบสุขสันต์

ฝึกวันละนิด...จิตแจ่มใส...ทุกคืนวัน

เมตตานั้น...ไม่ต้องท่อง...ของจริงเอย


ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง
๑๑ ตุลาคม ๒๕๕๙


ที่มา : Facebook Theerayuth Vecharoenying
https://www.facebook.com/theerayuthv

[ยาใจ]

ที่มา : Facebook Theerayuth Vecharoenying
https://www.facebook.com/theerayuthv

[ยาใจ]

พอเพียง

มีไม่พอ...ต่อสิ่งใด...ให้ขวนขวาย

พร่องสิ่งใด...หากอยากได้...ให้ขยันหา

พร่องคุณธรรม...ให้เสริมธรรม...เสริมปัญญา

พร่องศรัทธา...ดูอย่างพ่อ...ไม่ท้อใจ


พร่องวิชา...ให้เรียนรู้...คู่ศึกษา

พร่องเงินตรา...รู้จักหา...เก็บออมไว้

พร่องความดี...รีบทำดี...มีน้ำใจ

สิ่งสุดท้าย...รู้เพียงพอ...พอเพียงเอย


ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง
๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๙


ที่มา : Facebook Theerayuth Vecharoenying
https://www.facebook.com/theerayuthv

[ยาใจ]

สายน้ำตา

สายน้ำตา...ของชาวไทย

รินหลั่งไหล...ดั่งสายธารา

ละลายสี...คนทั่วหล้า

ให้กลับมา...รักสามัคคี

แผ่นดินนี้...ของทุกคน

ประชาชน...รักษาให้ดี

ให้อภัย...สร้างไมตรี

ทำความดี...ให้กันและกัน

ให้น้ำตา...เป็นดั่งกาว

เชื่อมรอยร้าว...ให้ไทยสุขสันต์

เราพี่น้อง...ไทยด้วยกัน

ผูกสัมพันธ์...รักกันไม่คลาย

พ่อหลวงรู้...อยู่บนฟ้า

เห็นประชา...ทั่วแดนร่วมใจ

หยาดเหงื่อพ่อ...ที่รินไหล

ลูกหลานไทย...จะสืบสาน...งานพ่อ


คำร้อง-ทำนอง: ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง
๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๙


ที่มา : Facebook Theerayuth Vecharoenying
https://www.facebook.com/theerayuthv

[ยาใจ]

พระโพธิสัตว์

พระโพธิสัตว์...บำเพ็ญ...บารมี
ทั่วทุกถิ่นที่...มีเมตตา...ช่วยสาธุชน
คนดีคนเลว...ทรงช่วยเหลือ...เกื้อกูลทุกคน
ยากดีมีจน...ภูมิพล...ราชาของประชา

พระองค์เหน็ดเหนื่อย...ตรากตรำ...ทำงาน
ไม่หวั่นไม่คร้าน...ทำงาน...ด้วยใจเมตตา
ทรงทำงานหนัก...จนพระพักตร์...เหงื่อไหลท่วมหน้า
พระกรุณา...มากล้น...หาคนเทียบเทียม

พระโพธิสัตว์...ปรารถนา...พุทธภูมิ
จึงต้องเพิ่มพูน...บารมี...ให้ได้เต็มเปี่ยม
มีความสามารถ...หลากหลาย...หาใครมาเทียม
จิตใจยอดเยี่ยม...อดทน...เพื่อพ้นทุกข์ภัย

พวกเราได้เกิด...ใต้ร่ม...บารมี
นับว่าโชคดี...มีบุญ...กว่าชนชาติไหน
มีโพธิสัตว์...ปกปัก...รักษาชาติไว้
ลูกหลานชาวไทย...ขอก้มกราบ...เบื้องบาทองค์ภูมิพล

คำร้อง-ทำนอง: ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง
๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๙

ที่มา : Facebook Theerayuth Vecharoenying
https://www.facebook.com/theerayuthv